Studentka czwartego roku katowickiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarskim. Na przekór powszechnym trendom nie pociąga jej sztuka wyszukana, brzydka, i tak „mądra”, że jej opis w galerii, na kartce A4, przyprawia o zawrót głowy i głębokie zakłopotanie.

Celem życia artystki, a zarazem jej twórczości, jest ciągłe poszukiwanie szczęścia. Choćby najmniejszej i najprostszej rzeczy, która sprawi, że Basia na chwilę czuje się dobrze i bezpiecznie. Wtedy zaczyna malować, starając się, by oglądający poczuł to samo, co ona. Malując, poszukuje kolorów, kolory tworzą plamy, z plam wyciąga kształty rzeczy, a te formują się w harmonijną całość. Zamiast chaosu, z którego każdy może wziąć to, co chce, czyli najczęściej nic konkretnego, artystka maluje to, co w chaosie sama znajduje. Jej zdaniem, wystarczy na chwilę przysiąść, spojrzeć i cieszyć się tym, co widzą oczy, a zamiast marnować czas na opisy pod obrazem, lepiej porozmawiać z przyjacielem o czymś błahym, napić się wina i uśmiechnąć się, chociaż na jedną chwilkę.